Wie het houtdraaien precies heeft uitgevonden is niet duidelijk, maar reeds de oude Egyptenaren beheersten deze techniek. De Romeinen konden zelfs al metalen afdraaien op een draaibank.
Houtdraaien is niet alleen een sport voor handwerkslieden. Iedereen kan het leren. In de 17e en 18e eeuw was het zelfs iets waarmee koningen en koninginnen zich bezig hielden. Ook in de huidige tijd is de achtergrond van de houtdraaier zeer verschillend, van bekende filmsterren tot concertpianisten, van chirurgen tot boswachters, van ambtenaar tot timmerman, eenmaal aangestoken door het houtdraaivirus laat het je niet meer los!
Houtdraaien heeft niet veel ruimte nodig. Op een plek ter grootte van een keukentafel kan men al aan de slag. Het werken met hout geeft enorm veel voldoening. De mens heeft iets emotioneels met hout, je wil je hand laten glijden over een mooi, glad stuk hout. Je wordt ook steeds verrast over de mooie structuren die je in de verschillende houtsoorten vinden kunt.
Wellicht nog belangrijker, je geeft een nieuw leven aan een dode boom. Die zieke walnoot die je grootvader nog geplant heeft, waar je zelf in gespeeld hebt, waar je kinderen aan geschommeld hebben, kan een mooie herinnering blijven als een prachtige, zelf gedraaide, schaal in je huiskamer.
Het materiaal voor ons houtdraaiers is natuurlijk het hout zelf. Traditioneel werkt de houtdraaier ook wel met andere materialen als been of kunststoffen, maar hout voert toch de boventoon.
Hout is een fascinerend materiaal dat in enorm veel kleuren voorkomt. Er zijn donkere houtsoorten, lichte soorten maar ook gestreepte, gekleurde, met rechte draad, met warrige draad enz.
Voor al deze veelvoud hoef je echt geen tropisch hardhout te hebben. De bomen die in Europa groeien zijn al divers genoeg. Als houtdraaier gebruik je niet alleen de 'normale' delen van een boom maar ook graag de vergroeiingen, de wortelhalzen of de wratten die je vaak op een stam ziet. Dergelijke afwijkingen, door meubelmakers vroeger verafschuwd, zijn voor ons draaiers begeerde stukken hout.
Maar ook het hout met 'slaap', hout dat al aangetast is door schimmels. is zeer interessant. Door de eerste fase van het verrottingsproces ontstaan in het hout nieuwe kleuren, vlekken en strepen die van een normaal stuk hout een enorm mooi voorwerp kan maken. Het gevolg van dit alles is dat de houtdraaier per definitie ook een verzamelaar is en continu op de uitkijk is voor gelegenheden waarbij bomen omgezaagd moeten worden of omgevallen zijn door stormschade, want je weet maar nooit..
Het houtdraaien met de beitel in de hand is nog een echt ambacht dat met begeleiding en ondersteuning door iedereen te leren is. Het geeft veel voldoening mijn kennis over te dragen. Gedurende het hele jaar door geef ik workshops en cursussen in de verschillende technieken van het houtdraaien.
Cursussen zijn er voor de absolute beginner die eens kennis wil maken met deze techniek, maar ook voor de gevorderde die zich wil specialiseren. Houtdraaien is een fascinerende bezigheid. De voldoening is groot als je, na instructie, de beitel in het hout laat snijden en er mooie voorwerpen ontstaan.
In de cursussen worden de basistechnieken van het z.g. snijdend draaien geleerd. Je werkt aan een tweetal werkstukken die je na afloop kunt meenemen om ze aan het thuisfront te laten zien. Aan de hand van het aangeleerde kun je thuis verder oefenen en nieuwe uitdagingen aangaan.
De cursussen vinden plaats in Duitsland bij de firma Drechselbedarf Schulte of bij mij in de werkplaats in Venlo. Kijk op de website van Drechselbedarf Schulte voor de diverse data in Duitsland.
In Venlo worden de cursussen gegeven na onderlinge afspraak.
Cursussen in Venlo kunnen op individuele basis of in kleine groepjes met maximaal 3 personen.
Voor een basiscursus hoeft U geen voorkennis of vaardigheden te hebben, iedereen kan het leren.
Wanneer men deelneemt aan een cursus in kleine groepen kost deze 125 euro per dag, per persoon. Een volledig individuele begeleiding kost 250 euro per dag. Bij een individuele begeleiding wordt ingegaan op de specifieke vragen of problemen die men heeft.
Al jaren geef ik demonstraties houtdraaien voor clubs, bedrijven, op symposia e.d. Voor kleine groepen of zelfs individuele personen, maar ook voor grote groepen van een paar honderd toeschouwers. Dit kan zowel in het Nederlands, Engels of Duits.
Demonstraties kunnen gaan over gebruik en inzet van de diverse gereedschappen die in de handel zijn, de diverse technieken bij het draaien, het slijpen van de beitels, maar ook op het gebied van de historie van het werken op een draaibank. Het zijn geen droge verhalen maar ik toon op een aanwezige draaibank hoe en wat.
Het leuke hierbij is dat door het vraag en antwoord spel met het publiek er een zeer interessante uitwisseling van ideeën etc. plaatsvindt.
Ik ontvang ook groepen in mijn werkplaats in Venlo waarbij ik naast de demonstratie de bezoekers technieken laat uitproberen. Vrienden typeren mij als een jager-verzamelaar maar dan van gereedschap. Dankzij mijn verzamelwoede kan ik, in mijn werkplaats, de werking en het gebruik van antieke draaibanken laten zien.
Demonstraties geef ik in binnen- en buitenland, o.a. in Duitsland, Belgie, Oostenrijk, Engeland en Ierland.
Schaakspellen, vooral de antieke, hebben het mij aangedaan. De verscheidenheid in vormen door de eeuwen heen is gigantisch. Invloeden van politiek, cultuur en religie komen terug in de vormgeving van de stukken.
In 1616 verscheen er het eerste Duitstalige boek over het schaakspel. Dit boek werd geschreven door Herzog August II der Jüngere von Braunschweig-Lueneburg. Ook wel bekend als Selenus.
In zijn boek stond een gravure van 4 heren aan tafel met daarop een schaakspel. Het afgebeelde schaakspel is echter verloren gegaan. Er zijn in het verleden verschillende pogingen gedaan om de individuele figuren van deze gravure na te tekenen want de personen waren naar het leven getekend - alle vier de heren zijn bekend met naam en toenaam - en dus zou het schaakspel ook wel naar de werkelijkheid getekend zijn.
Aan de hand van deze pogingen plus een vergrootte versie van de gravure heb ik dit spel in hout gedraaid, gewoon om te zien hoe het er live uitgezien heeft. Waarom? Omdat ik nieuwsgierig ben en om de uitdaging natuurlijk. E.e.a. is beschreven in een tweetal artikelen in de uitgave 9 en 10 van Het Drechslermagazin.